Enkele zijn een kantoorleven begonnen, in de goudvissenkom die bij de receptie staat op het kantoor waar ik nu nog werk. Even lukte het me om enkele mensen ervan te overtuigen dat het goudvissenjongen waren. Maar blijkbaar is het nog niet zo treurig gesteld met biologieonderwijs in Nederland, want al snel was bekend dat het ging om doodgewone donderkopjes.
Enfin, de baas van de goudvissenkom was niet overtuigd van nut en noodzaak van kikkervisjes in zijn goudvissenkom. Ondanks dat zij ijverig de algen opaten en in theorie dus helpen de kom schoon te houden. Het hielp ook niet erg dat enkele mensen kikkers vreselijk enge dieren vinden. Zelfs als ze net een centimeter lang zijn, nog geen springpoten hebben en nog geen insecten eten.
De drie kikkervisjes zijn dus verhuisd. Ze zwemmen nu rondjes in een keurig klein kommetje op mijn eigen bureau, met een waterplantje er in. Minuscule achterpootjes zijn aan het ontstaan. Het is echt een wonder om te aanschouwen. Hoe lelijk ze ook zijn, want ze beginnen al echt een beetje kikkerachtig uit hun ogen te kijken.
En wat nu... ik heb geen idee wanneer ze van algen overschakelen op insecten eten, en wat voor insecten dat dan wel zijn. Mijn dochter wilde al kikkers gaan houden, deze drie dus. Het mag niet van mij, tenzij ze kan laten zien dat ze voer voor die beesten te pakken kon krijgen. Zonder dan weer maden te maken met stukken vlees die ze in de zon wil leggen.
Dus ik denk dat de vrijheid lonkt voor deze beesten. Ik kan nu eenmaal de natuur niet goed genoeg nadoen...
