Een van de voornaamste valkuilen voor beginnende leraren is dat je aardig gevonden wilt worden. De eerste weken had ik daar geen moeite mee, maar ik begin het nu te begrijpen.
Als je een tijdje met die jongeren optrekt, leer je ze kennen. Hun nukken en streken maar ook aardige kanten. De namen en foto's gaan leven. En dan zie je dat achter elke naam een interessante en vaak leuke persoonlijkheid-in-wording schuilt. Je raakt zomaar op ze gesteld.
En dan zit je. Soms moeten er toch impopulaire maatregelen genomen worden, ook tegen die jongen met geinig commentaar, of dat meisje dat meestal, maar niet altijd, haar best doet. Als ze orde verstoren, niet doen wat je zegt of anderen van hun werk houden. Of dit alles ineens.
Dat had ik dus niet gedacht. Dat je echt gesteld kunt raken op leerlingen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten