Gisteren fietste ik naar school en bedacht dat het zowaar een routine begint te worden. In het begin van mijn leraarscarriere ging ik vol spanning naar school. Wat zou deze dag weer brengen? Zou het allemaal goed gaan? Kan ik alles op tijd uitzoeken? Wat bedenken de leerlingen nu weer?
Nu was ik gewoon veel zekerder van mezelf. Dat er onbekende factoren zijn die nog voor de eerste les uitgezocht moeten worden, dat is inmiddels routine geworden. Staan de practica spullen klaar? Waar is de afstandsbediening voor beamer X? Hoe zit het met de afspraken rond Atheneum 3? Maar het is minder erg als er af en toe iets niet helemaal klopt.
Scheelt ook dat ik me goed voorbereid had. Ik heb nog niet zo'n arsenaal aan reserve-lesonderdelen, maar toch kan ik de leerlingen betekenisvol aan het werk houden.
Ik vond het ook goed gaan. Niet dat het helemaal naar mijn zin is; maar dat ligt er eigenlijk aan dat ik niet precies weet welke sfeer ik in de klas wil. Als ik iets wil, ben ik er van overtuigd dat ik het ook kan bereiken. Streng en ordelijk, gericht op regeltjes; of iets meer wanorde maar een vriendelijkere atmosfeer. Dat laatste betekent dan wel weer dat je soms 10 keer per les de leerlingen tot stilte moet manen, en dat kost tijd en energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten